Categorieen: Collectie Jazz Bulletin Nieuwe releases
Dit keer op de cover, van wat sommige mensen het zinnigste jazzblad van Nederland noemen, Miho Hazama (35) een van de vaste gastdirigenten van het Metropole Orkest, waarmee ze al op North Sea Jazz stond en in Carré. Wie is deze jonge Japanse componiste, de Jim McNeely-adept die zoveel prijzen won en door Downbeat Magazine werd uitgeroepen tot een van de grootste jazztalenten? En wat neemt ze mee naar Nederland? Een interview van Tom Beek..
Frank van Dixhoorn, destijds net 22, organiseerde in 1982 een Nederlandse tournee van Tommy Flanagan (1930-2001). Het resulteerde in een lange vriendschap met de pianist ‘die de schoonheid heel helder maakt’. Erik van den Berg en Van Dixhoorn groeven samen naar herinneringen aan een uitzonderlijke week.
‘Ah, but I was so much older then, I’m younger than that now.’ Een halve eeuw later herleest Bert Vuijsje zijn jazzrecensies uit Jazzwereld en Het Parool. Dit keer bekijkt Vuijsje (onder andere) zjn stukken over het zevende Newport Jazz Festival in de Rotterdamse Doelen, dat vrijdagavond 27 oktober 1972 begon met een onplezierige rel rondom organist Jimmy Smith. In zijn Parool-recensie deed hij gedetailleerd verslag van ‘een aaneenschakeling van ellendige misverstanden’.
In 1998 (bijna 25 jaar gelden alweer) verscheen een baanbrekend boek: New Dutch Swing, de eerste grondige verkenning van de Nederlandse jazz en impro – door een nota bene Amerikaanse jazz-criticus.
Kevin Whitehead, die veel heeft bijgedragen aan de internationale erkenning van Nederlandse jazz, blikt een kwart eeuw later terug op zijn werk. Had hij nu een ander boek geschreven?
Ben van den Dungen wilde als tiener een avontuurlijk leven. Dat is gelukt, met zijn kwintet met trompettist Jarmo Hoogendijk en met de formaties Nueva Manteca en Tango Extremo speelde hij in zo’n tachtig landen. De drank heeft hij verslagen, maar na ruim vier decennia sax spelen doet het lichaam overal pijn. Een van de conclusies die Jan Kelder trekt uit het muzikale leven van Van den Dungen en zijn drijfveren: “Gewoon doorspelen, nooit afhankelijk worden van anderen en de jongensdroom in leven houden”.
Componist/arrangeur Joan Reinders (1959) toverde het amateur-orkest Big Band Barchem om tot het prominente Overijsselse Millennium Jazz Orchestra. Na bijna veertig jaar is hij nog even gretig. ‘Ik wilde al lang iets doen met Braziliaanse muziek; die is zo rijk. Ik kwam terecht bij zangeres Lilian Vieira; die heeft het in haar vezels. Dichter bij Brazilië kom je niet.’
Ton Ouwehand spreekt in Aan de Zijlijn met mensen die meer met jazz hebben dan je zou denken. Dat er in huize Spitzenberger een jazzklimaat heerste, komt door de grootvader die hij nooit heeft gekend. Die liet een twee meter hoge stapel lp’s na, allemaal voorzien van een keurig bijgehouden, handgeschreven administratie. Zo groeit acteur Jeroen Spitzenberger (1976) op in een gezin waar muziek klinkt van Count Basie, The Golden Gate Quartet, Louis Armstrong, Frank Sinatra en Sam Cooke.
In 1972 begon de improvisatieworkshop in Oktopus. Tot op de dag van vandaag is de Amsterdamse workshop actief onder de naam Oktopedians. Bauke Walstra vond het tijd voor een terugblik en beschrijft 50 jaar Oktopedians, een springplank voor muzikale ambities.
Rein de Graaff werd op 24 oktober tachtig. Aanleiding voor een terugblik van drummer Eric Ineke, die al sinds de jaren ‘60 met de pianist op de bühne staat. Hij prijst de ‘Sherlock Holmes van de jazz’, de ‘perfecte organisator’ en natuurlijk de briljante pianist. ‘En met het spelen beleefden we de mooiste momenten als we dicht bij de afgrond kwamen en er net niet in vielen. Dat is waar het in de jazz om gaat.’
De 3 cd-box die het Nederlands Jazz Archief dit jaar uitbracht, kwam al uitgebreid aan bod in Jazz Bulletin 122. In het verlengde van deze release organiseerde het NJA samen met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw op 2 november een live-concert onder de naam Toots Thielemans & Rob Franken Revisited in het hoofdstedelijke Concertgebouw.
In de rubriek Album Extra, is er ruimte voor het nieuwste album van het Doctor Jazz.
De paradoxen van de Nederlandse jazz in de oorlog kwamen nooit duidelijker tot uiting dan in de opnamen die vanaf september 1943 in Studio B te Hilversum (de toen voormalige KRO-studio) werden gemaakt in opdracht van de Deutsche Europa Sender (DES). Nederlandse bands was het in die tijd streng verboden om Engelse of Amerikaanse muziek te spelen, het woord ‘jazz’ te gebruiken en jazz- effecten zoals ‘growl’, ‘scat’ en ‘hot-intonaties’ te laten horen. Maar wanneer diezelfde bands optraden voor de Deutsche Europa Sender, was de verboden jazz plotseling verplicht. Die opnamen waren immers bestemd voor uitzendingen gericht op Engeland en de geallieerde troepen, en moesten dienen als aantrekkelijk intermezzo tussen Duitse propaganda-teksten. In de waardevolle historische cd-serie van Doctor Jazz Magazine verscheen al eerder het album Yearning met DES-opnamen van Dick Willebrandts en zijn radio-orkest (DJ-008). Daaraan wordt nu deze cd van Ernst van ’t Hoff en zijn solisten toegevoegd.
Veel literatoren laten zich inspireren door jazzmuziek. Erik van den Berg verkent in de rubriek Jazzlit de hoogte- en dieptepunten. Dit keer ruim aandacht voor de Amsterdamse dichter Simon Vinkenoog die nog net geen 23 jaar was de Amsterdamse dichter Simon Vinkenoog, toen hij in Parijs – zijn verblijfplaats van 1948 tot eind 1956 – een vers schreef dat opent met zes sublieme, door jazz geïnspireerde regels:
dit is een straat van parijs
met een arabier in de zon
die langzaam slenterend werkloos loopt te zijn een 1951-noordafrikaan ting ting ting in de bleke zon zonder geluid
[…]
Dit en meer in Jazz Bulletin 125, bestel hieronder een kennismakingsnummer (actie loopt tot 1 maart 2023)
