Memorabilia

Naast de gebruikelijke documentatie bevat de collectie van het NJA ook bijzonder merkwaardige materialen. Zo hebben we een pluk haar van trompettist Nedly Elstak gearchiveerd, alsmede een pikante brief van saxofonist Coleman Hawkins. Sinds kort echter zitten ook het DNA van pianist Thelonious Monk en een brief van Sonny Rollins in de collectie van het Nederlands Jazz Archief.

Zakdoek


In 2014 gaven we een CD uit van Thelonious Monk’s nachtconcert in het Amsterdamse Concertgebouw (20 mei 1961). Jazzliefhebber Jerry Ruyl herkende zichzelf op de coverfoto van onze CD. Als tiener ging hij op de avonden van de nachtconcerten keurig om elf uur naar bed om vervolgens een kwartier later stiekem het huis te verlaten en vanuit Amstelveen op de fiets naar het Concertgebouw te gaan (zijn ouders hebben dit nooit geweten).
Die avond nam hij in de pauze uit balorigheid plaats op de kruk van de pianist. Monk heeft hem voor het begin van de set van
 de pianokruk gestuurd. Jerry Ruyl ging toen op een lege podiumplaats zitten en maakte daar ook enkele foto’s. Tijdens of na het optreden wist hij de zakdoek van Monk te bemachtigen en liet deze door
 de volledige band signeren.

Dat was althans de bedoeling.
Hij vroeg ook Monk om een handtekening op de zakdoek te zetten, waarop de volgende conversatie zich ontwikkelde:

TM: What’s your name?
JR: Jerry.
TM: Jerry, you can kiss my ass; why should I sign my own handkerchief?
JR: Do you want it back?
TM: No. (Tot zijn vrouw:) Come on Nellie, let’s go.

Rolmops voor Rollins

De collectie van het NJA is onlangs uitgebreid met een opmerkelijk item: een brief van de hand van Sonny Rollins. Dit document kwam bij ons terecht via de heer Coster uit Amsterdam. Toen Rollins in 2004 in het Concertgebouw in Amsterdam speelde, nam Coster via een brief contact op met Rollins en uitte hij zijn bewondering voor de saxofonist.  Vooral het feit dat Rollins ooit besloot niet meer te willen spelen, was voor de heer Coster destijds een van de redenen om zijn baan op te zeggen.

Ook refereerde hij aan een kleine woordspeling die hij zelf graag maakte: het verdraaien van de naam Rollins tot Rolmops. Hij zette de grap luister bij door voor Sonny Rollins, naast zijn brief, ook een pot rolmops bij het Concertgebouw af te geven.

Vanuit Amerika reageerde Rollins met een handgeschreven antwoord.

Heeft u ook een juweeltje uit de Nederlands Jazzgeschiedenis dat goed op zijn plaats zou zijn naast alle bijzondere materialen in ons archief? Neem dan contact met ons op.