Sinds 1970 wordt de komeetachtige ontwikkeling van de jazz in Nederland en Amerika van zuigende kanttekeningen voorzien door Hans Dulfer, tenorsaxofonist, concertorganisator en befaamd verteller van sterke verhalen. Zijn columns en artikelen in bladen als Jazzwereld, Het Gewicht, Muziekkrant OOR, en de Haagse Post leverden hem de kwalificaties conservatief, anarchist, opruier, riooljournalist, charlatan, randfiguur en proleet op. Dit boek bevat 34 van zijn beste stukken, een keuze uit tien jaar journalistiek door het enfant terrible van de Nederlandse jazz scene.